- جايزه هاى دروغين با انگيزه هاى صرفا سياسى، مثل جايزه صلح نوبل به خانم شيرين عبادى (مطابق با پيشنهاد شماره 14 مذکور در کتاب از ديکتاتورى تا دموکراسى)

13 - چاپ سفيد قسمت هايى از صفحات روزنامه، در اعتراض به سانسور و ممنوعيت برخى از مطالبات مانند: اقدام برخى از روزنامه ها پس از اعلام ممنوعيت چاپ نامه نمايندگان مجلس ششم به مقام معظم رهبرى از سوى‏شوراى عالى امنيت ملى (مطابق با شيوه پيشنهادى مذکور در کتاب از ديکتاتورى تا دموکراسى)

14 - تلاش براى به تعويق انداختن زمان برگزارى انتخابات مجلس هفتم، از سوى وزارت کشور در 9 بهمن 1382 که در واقع نوعى نافرمانى، براى ابراز ناخشنودى از تصميم شوراى نگهبان بود (مطابق با شيوه پيشنهادى مذکور در شماره 114 کتاب از ديکتاتورى تا دموکراسى)

15 - مقاومت و تمرد از قوانينى که در نگاه خود، آن را نامشروع و غير عادلانه مى دانستند، مانند: ثبت نام جمعى از غير مجتهدين در انتخابات خبرگان سوم رهبرى در اعتراض به شرط اجتهاد و ثبت نام تعدادى از مخالفين برخى از اصول قانون اساسى از جمله اصل مربوط به ولايت فقيه در انتخابات مجلس شوراى اسلامى و رياست جمهورى (مطابق با اصل 141 مذکور در کتاب از ديکتاتورى تا دموکراسى)

در نهايت روشن است که براندازى نرم و تلاش امريکا و صهيونيسم جهانى نه تنها توهم نيست بلکه به عنوان يک واقعيت در حال اجراست و نيروهاى انقلابى مسلمان بايد هشيارانه با عوامل و حرکات آن برخوردى بصيرانه داشته باشند.

بودجه 400 ميليون دلاري سيا براي آشوب پس از انتخابات

پل کريگ رابرتز، سياستمدار سابق امريکايي اخيرا با انتشار گزارشي تحليلي به افشاي نقش دولت امريکا در طراحي آشوب هاي پس از انتخابات در ايران پرداخته که اين گزارش مورد توجه وسيع نشريات انتقادي امريکا قرار گرفته است.

رابرتز با بيان اين مطلب که خاطره تلخ دخالت‌هاي پيشين امريکا در تجربه هاي دموکراتيک ايرانيان، هنوز در ذهن اين ملت باقي مانده است؛ اين پرسش ها را مطرح کرد که «رسانه هاي امريکايي به چه ميزان به انتخابات کشورهايي مثل ژاپن، هند، آرژانتين يا ديگر کشورها توجه نشان مي دهند؟» و يا «چه تعداد از مردم امريکا يا خبرنگاران امريکايي مي‌دانند که چه کسي در راس کشورهايي مثل انگلستان، فرانسه يا آلمان است؟ چه کسي مي تواند اسم رهبران سياسي سوئيس، هلند، برزيل، ژاپن يا حتي چين را نام ببرد؟» اين در حالي است که هم اکنون بسياري از امريکاييان مي دانند که رئيس جمهور کنوني ايران، محمود احمدي‌نژاد است و اين آگاهي به اين خاطر است که رسانه‌هاي امريکايي هر روز اقدام به ايجاد هجمه تبليغاتي عليه احمدي نژاد مي کنند و وي را خطرناک معرفي مي کنند.

رابرتز سپس با اشاره به توافق تمامي مسئولان جمهوري اسلامي ايران در جلوگيري از نفوذ امريکا مي افزايد: بد جلوه دادن احمدي نژاد در رسانه هاي امريکايي، نشان دهنده ناداني ايالات متحده امريکاست، زيرا رئيس جمهور ايران تنها تصميم گيرنده اين کشور نيست و هيچ يک از رهبران سياسي ايران نمي خواهند که انقلاب ايران توسط پول هاي امريکايي و در پوشش انقلاب هاي رنگين مورد آسيب قرار گيرد.

اين مقاله سپس با اشاره به دخالت هاي بي‌مورد امريکا در انتخابات رياست جمهوري اخير ايران مي نويسد: رسانه هاي تحت کنترل دولت امريکا که مي توان آنها را وزارت تبليغات و پروپاگانداي امريکا ناميد به انتخاب مجدد محمود احمدي نژاد واکنش نشان داده و با پخش بدون وقفه گزارش ها از اعتراضات داخلي ايران کوشيد تا بروز تقلب در انتخابات ايران را به جهانيان القا کند. اما رسانه هاي امريکايي در حالي مي کوشند انتخابات ايران را بدون هيچ دليل و مدرکي بي اعتبار معرفي کنند که تنها واکنش اين رسانه ها به تقلبات مستندي که در جريان اولين دور انتخاب جورج بوش به رياست جمهوري امريکا وجود داشت، رد اين مطلب بود.

اين سياستمدار سابق امريکايي در ادامه گزارش خود خاطر نشان مي سازد: سران کشورهاي وابسته اي همچون بريتانياي کبير و آلمان نيز به خط عمليات تبليغات رواني امريکا وارد شده اند. به‌طوريکه ديويد ميليبند، وزيرخارجه بدنام انگلستان در ديدار وزراي اتحاديه اروپا در لوکزامبورگ، نسبت به صحت پيروزي احمدي نژاد ابراز ترديد کرد.